Eindelijk weer tijd om te bloggen. Het was onze dag niet gisteren. Aanvankelijk liep het allemaal vlot gisteren en dachten we op tijd in Granville te zijn. Maar rond 12.00 sloeg het noodlot toe. Het aanhangertje maakte meer lawaai en we wilden gaan stoppen. Op dat moment seinde iemand achter ons en een seconde daarna zag ik de rookwolk van de geknapte band. Snel de auto aan de kant gezet.
Nadat we iedereen op een veilig plekje hadden gerangeerd en van de schrik waren bekomen, hebben we de ANWB gebeld. We hadden tenslotte een reis en kredietbrief. Wat denk je? Blijken we een supplement nodig te hebben. De muts aan de lijn was onvermuwmbaar. Fijn om vaste klant te zijn. Wat volgde waren een hoop telefoontjes met Michael en papa Ruud. Bandenzaken waren natuurlijk allemaal net dicht. Uiteindelijk zelf gereedschap gekocht bij de hypermarche en de band eraf gehaald.
Vervolgens een paar uur gezocht naar de goede band. Gelukkig, uiteindelijk Euromaster hadden ze em. Ding er om laten zetten en terug. Inmiddels stonden Lieke, Kaithlyn en Robin alweer een tijd in de berm. Een vriendelijk Franse vrouw had nog een paar flessen water gebracht.
Band monteren en verder dachten we. Niet dus. Wiel vertoonde erg veel speling. Lagerhuis bleek gescheurd. Wat nu ?
Mijn vader zij altijd ‘ je familie kun je niet uitkiezen, je schoonfamile wel ‘. Heb dus goed gekozen. Michael en Ruud zijn om zes uur ’s avonds uit Nederland vertrokken met een aanhanger van Dirk. Om twaalf uur waren ze bij ons. De jonge beheerder van de camping was zo vriendelijk geweest speciaal voor ons het hek open te laten. Wij hadden de kleine anhanger al gedemonteerd en die ging in de grote.
Onze beide redders zijn gelijk weer terug gereden en waren om kwart over 5 ’s ochtend weer thuis.
Wij rijden weer !
[Posted with hblogger 2.0]